تجزیه (مفردات‌نهج‌البلاغه)تجزیه یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تقسیم و جزء جزء کردن، که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ترغیب به جنگ، توحید و خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتجزیه به معنای تقسیم و جزء جزء کردن، آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در ترغیب به جنگ فرموده است: «اجزا امرؤ قرنه و آسی اخاه بنفسه؛ هر کس کفایت کرد و کُشت خصم خود را و مواسات کرد برادرش را با جان خود.» امام (علیه‌السلام) در رابطه با توحید نیز می‌فرماید: «فمن وصف الله سبحانه فقد قرنه و من قرنه فقد ثنّاه و من ثناه فقد جزّاه و من جزّاه فقد جهله؛ هر کس خدا را با صفاتی غیر از ذات، توصیف کند. او را با چیزی قرین کرده و هر کس او را با چیزی قرین کند، او را دو تا دانسته، هر کس او را دو تا داند او را تجزیه و جزء جزء دانسته و هر کس او را مرکّب بداند نسبت به او نادان است.» همچنین در خطبه ۸۵، درباره خدای تعالی فرموده‌اند: «و لا تناله التجزئة و التبعیض.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تجزیه»، ص۲۱۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|